Plotseling is er toch feest bij mijn hotel in het Oost-Oekraïense Charkov, waar ik sinds de oorlog de enige gast ben. De diskjockey in het overdekte tuinrestaurant heeft de avond van zijn leven. Hij draait de Vogeltjesdans, ‘Happy birthday’ en een reeks frivole Oekraïense stampers. Een clownesk animatieteam is uitgerukt om de kinderen bezig te houden met geknoopte ballonnen, confetti en bellenblaas.

Het zijn vluchtelingen, zo blijkt. Enkele dagen geleden had de familie de auto’s volgepropt met alles van waarde, en waren ze in haast weggereden uit het nabijgelegen Loehansk, een stad zonder water en elektriciteit, geteisterd door straatgevechten tussen separatisten en het Oekraïense leger. De familie hoorde bij de gegoede burgerij, te oordelen aan hun glimmende SUV’s op de parkeerplaats, waarvan de ramen beplakt zijn met de woorden ‘PAS OP. KINDEREN.’

Precies in het niemandsland hadden ze een klapband gekregen, tussen de checkpoints van de separatisten en het Oekraïense leger... lees verder in Vrij Nederland.