I nagle okazuje się, że Ukraina jest tak blisko. A Ukraińcy zdawali sobie z tego sprawę wcześniej niż my.
W centrum Europy zestrzelony zostaje samolot, tym razem z nami. My byliśmy w drodze na kongres, my lecieliśmy na wakacje, setka naszych dzieci z malutkimi walizkami, starannie spakowanymi kilka godzin wcześniej razem z mamą.
Zrozpaczeni nazywamy to katastrofą lotniczą, tak jak wojnę w Ukrainie uparcie nazywamy "niepokojem" lub "kryzysem". Lecz sami w to nie wierzymy, to masowe zabójstwo dokonane na zwykłych, niewinnych, dobrych ludziach. I, DO CHOLERY, to jest wojna, tak niewiarygodnie blisko nas.
My umieramy teraz, tak jak Ukraińcy umierają już od miesięcy.
Mój lęk rośnie, tak jak góra kwiatów przed holenderską ambasadą w Kijowie.
Od Ukraińców dla Holendrów. Oni rozumieją, co my czujemy.
(Tłumaczenia Iwona Maczka)