Alles ging zo snel in Polen. Krakau veranderde van vergeten industriestad in een toeristenmetropool.
Neem Kazimierz. De voormalig katholiekjoodse wijk bevond zich begin jaren negentig in een deplorabele toestand. Na vier uur ’s middags maakten de mensen dat ze wegkwamen; het werd gevaarlijk op straat. Er was slechts één café, Singer, een rookhol waar kunstenaars kwamen.
Dat moest anders, vonden Olek en zijn kompaan Jacek. Anno 1999 schraapten zij hun laatste centen (tweemaal 300 zloty, da’s 150 euro) bij elkaar, en openden een nieuw café op Plac Nowy, waar ooit de joden hun gevogelte koosjer slachtten. Zij doopten de kroeg ‘Alchemia’, vanwege de magische undergroundsfeer van de wijk.
Het was pionieren. Maar de huur was laag, en achter in de meubelwerkplaats repareerde Pan Hendrik de kapotte stoeltjes. De eerste jaren kwamen er vooral Krakauers.
Nu, vijftien jaar later, is Alchemia een begrip. Het café breidde uit, met twee rookkamers, een eetcafé en in de kelder - die met dat doel werd uitgegraven - zijn elke dag jazzconcerten, met ruimte voor honderd man publiek. Ook internationale toeristen hebben het café ontdekt.
Olek en Jacek handelden op het juiste moment, creëerden de juiste sfeer en ambiance, werkten keihard en hadden het tij mee. Toen Alchemia lukte, ging het los in Kazimierz. Het ene na het andere restaurant, café en hotel opende de deuren. Inmiddels is de wijk een trekpleister voor massatoerisme, en Plac Nowy een van de meest geliefde uitgaanscentra van Krakau.

Foto: Olek (links) in gesprek met Fred Gijbels.
Fred en ik werken aan een boekje over het 15-jarig bestaan van Alchemia. Lees ook de eerdere blogs van Fred over het café en over Plac Nowy.