Vandaag ontmoette ik een kleinkind. Hij heette Uwe.
We dronken koffie in Młynek, een paar maanden nadat ik zijn belangrijke filmdocument over Boris had gezien in het Galicisch Joodse Museum.
Uwe en ik hebben veel gemeen. Zo houden we allebei van Galicië, en stoppen we de geesten uit het verleden in boeken en artikelen. Hierover spraken we honderduit.
Toch verschillen Uwe en ik in essentie. Mijn zoektocht naar het verdwenen Midden-Europa is een liefhebberij, maar Uwe’s werk is een persoonlijke bedevaart.
Zo was Uwe’s grootvader tijdens de oorlog een hoge SS’er in Krakau - Heinrich Himmler is de peetoom van zijn vader - maar de grootvader van Uwe’s vrouw Gabi werd vermoord in Auschwitz. Uwe tekende zijn onderzoek naar dat verleden op in het boek Gabi en Uwe.
‘Als de daders zwijgen, zullen hun kleinkinderen spreken’, is het motto van zijn boek. Binnenkort ga ik het lezen.
Vanaf 2010 - 2014 hield ik de blog Standplaats Lemberg bij. Voor mij als radiomaker de eerste stappen op het schrijversvlak. Sindsdien ben ik niet meer opgehouden.
De posts gaan vooral over de stad Lviv en West-Oekraïne. Voor mij persoonlijk is het een waardevol document, en ik raad met name de (potentiële) Lviv-liefhebber aan erdoorheen te struinen!
Samen met documentair fotograaf Dolph Kessler werk ik aan een fotoboek over Lviv.
Ik schrijf daarin een essay over de geschiedenis van deze stad in West-Oekraïne. De gebouwen bleven staan, maar de inwoners werden verdreven en vermoord. Het boek komt uit in september.