De Maidan revolutie eindigde in een groot bloedvergieten; nog altijd weten we niet wie de schutters waren.
Het geweld dreigde al maanden, en elke week werd die dreiging groter. Na 20 februari wisten we niet anders meer dan dat Maidan 'bloed' betekende.
Maar ik herinner me de actieve zaterdagen, met workshops over democratie, met bijeenkomsten in de universiteit waar studenten zich afvroegen hoe ze veilig bleven voor het politiegeweld en zich hoedden voor provocaties, het open podium op Maidan waar lezingen werden gegeven over de rechtstaat, en de lange zondagen, waarbij honderdduizenden kwamen, de kerkdiensten, de verschillende kerken met gebedstenten, de concerten, de barricades, de 'groepen van honderd' die dienst deden in de Hrushevkogo straat.
En de kou.
Hier twee van de reportages die ik maakte voor het radioprogramma Bureau Buitenland.